piątek, 3 grudnia 2010

archiwum projektów: „Współczesne oblicze czeskiego katolicyzmu na podstawie Narodní svatováclavské pouti”




















Galeria zdjęć z projektu „Współczesne oblicze czeskiego katolicyzmu na podstawie Narodní svatováclavské pouti”. Był to wyjazd naukowy trzech bohemistek, które przeprowadziły oparte na obserwacji uczestniczącej badania podczas pielgrzymki Benedykta XVI do Pragi i w trakcie. Narodowej Pielgrzymki Świętowacławskiej w Starej Bolesławi.

W powszechnym mniemaniu, Republika Czeska jest najbardziej laickim krajem w Europie. Ma także długą tradycję wyłamywania się spod wpływów Rzymu. Naszym nadrzędnym celem było przede wszystkim zderzenie tego stereotypu z rzeczywistością, podczas jednego z największych wydarzeń w życiu lokalnej społeczności katolickiej. Takim jest niewątpliwie Narodowa Pielgrzymka Świętowacławska odbywająca się co roku w dniu św. Wacława – 28 września. Dodatkowo w roku realizacji projektu na to zdarzenie nałożyło się inne o dużym znaczeniu religijnym, czyli pielgrzymka papieża Benedykta XVI do Czech, której głównym punktem była msza w Starej Boleslavi w dniu śmierci świętego Wacława.

Święty Wacław jest najważniejszą postacią w panteonie czeskich świętych. Związana jest z tym legenda o jego męczeńskiej śmierci z rąk własnego brata, fakt, że jest to święty dynastyczny, a także opiekun narodu zarówno w niebie i na ziemi. Postać ta jest dla Czechów zarówno archetypem idealnego świętego, jak i rycerza – dobrego władcy, opiekuna narodu, a jego duch śpi w górze Blanik, czekając na odpowiednią chwilę, by powrócić w krytycznej dla narodu czeskiego chwili.

Znaczenie projektu jest tym większe, że tradycja świętowacławska od ponad tysiąca lat stanowi jeden z głównych trzonów czeskiej świadomości narodowej i miała od zawsze niebagatelne znaczenie dla legitymizacji czeskiej tradycji państwowotwórczej. Zarówno strona katolicka, jak i poreformacyjne kościoły protestanckie odwoływały się do tradycji świętowacławskiej, ale warto zaznaczyć, że dla strony katolickiej św. Wacław i jego kult stanowi swoiste status quo, o utrzymywanie którego warto walczyć i podsycać wciąż próby reaktualizacji i reinterpretacji w duchu aktualnej posoborowej nauki Kościoła Katolickiego. Istotne jest to, że jest to jedyne z takich świąt w Republice Czeskiej osadzone w kontekście historyczno – społecznym.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz